Καλπάζει ο καρκίνος του θυροειδούς.

Ανησυχητικά είναι τα αποτελέσματα των ερευνών των τελευταίων δύο δεκαετιών, τα οποία δείχνουν ότι ο καρκίνος του θυροειδούς έχει υπερδιπλασιαστεί παγκοσμίως τα τελευταία 20 χρόνια. Η έξαρση της νόσου είναι ανησυχητικά αυξανόμενη και στους άνδρες και στις γυναίκες και σύμφωνα με έρευνες υπολογίζεται ότι μέχρι το 2030 ο αριθμός των κρουσμάτων θα έχει ανέλθει στους 183.000 από τους 96.000 που αναμένεται να φτάσει το 2020, καθιστώντας τον τον τέταρτο συνηθέστερο καρκίνο.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΟΕΙΔΟΥΣ

Το φύλο: έχει παρατηρηθεί ότι εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες από ότι στους άνδρες. 

Οικογενειακό ιστορικό: αν υπάρχει συγγενικό πρόσωπο πρώτου βαθμού με την ίδια ασθένεια αυξάνεται ο κίνδυνος να την κληρονομήσει .

Έκθεση σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας: η θεραπευτική ακτινοβολία στο κεφάλι ή το λαιμό ειδικά κατά την παιδική ηλικία και ατυχήματα σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας ή από δοκιμές πυρηνικών όπλων.  

Καλοήθη νοσήματα του θυροειδούς που δημιουργούν όζους Βρονχοκήλη, υπερπλασία( αδένωμα), αυτοάνοσες φλεγμονές(θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ν.Graves). 

Ορισμένα κληρονομούμενα γενετικά σύνδρομα.

Δίαιτα χαμηλή σε ιώδιο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ- ΔΙΑΓΝΩΣΗ- ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σύμφωνα με τους γιατρούς, στο αρχικό στάδιο του καρκίνου δεν εμφανίζονται συμπτώματα, παρά μόνο μερικές φορές κάποιο οζίδιο, το οποίο τις περισσότερες φορές δεν ανησυχεί τον ασθενή γι αυτό έχει παρατηρηθεί σε πρόσφατες μελέτες ότι μόνο το 40% των ασθενών  που διαγνώστηκαν με καρκίνο του θυροειδούς είχαν επισκεφτεί το γιατρό. Όταν δεν εντοπιστεί έγκαιρα το οζίδιο και αυξηθεί σε μέγεθος μπορεί να προκαλέσει: 

• μια ψηλαφητή μάζα κάτω από το δέρμα στο λαιμό
• αλλαγές στη χροιά της φωνής, κυρίως βραχνάδα
• δυσκολία στην κατάποση
• δύσπνοια
• πόνο στο λάρυγγα και το λαιμό
• διογκωμένους λεμφαδένες στο λαιμό.

Οι γιατροί τονίζουν ότι αν κάποιος έχει τα παραπάνω συμπτώματα και θετικό οικογενειακό ιστορικό, οφείλει να επισκεφτεί άμεσα το γιατρό του. 

Καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία έχει η χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της νόσου. Υπάρχουν δύο μορφές επέμβασης, όπου ο θεράπων γιατρός επιλέγει ποια από τις δυο πρέπει να ακολουθήσει στην κάθε περίπτωση για να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Ολική Θυρεοειδεκτομή: αποτελεί την πιο συχνή επέμβαση, όχι μόνο για τον καρκίνο αλλά και για καλοήθεις παθήσεις του θυρεοειδούς, όπου αφαιρείται μόνο ο θυρεοειδής αδένας.

Ολική Θυρεοειδεκτομή και λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου: ταυτόχρονα με την διενέργεια της ολικής θυρεοειδεκτομής, εάν έχουν εντοπιστεί ύποπτοι διογκωμένοι λεμφαδένες, καθαρίζονται ανάλογα με την θέση τους.